Schronisko COVID-19 De LIMES B.V. (znane również jako CSP)
13-09-2021 -autor: Gerben Welling – Dyrektor
Od półtora roku mamy do czynienia z ciągle zmieniającymi się sytuacjami wokół COVID-19. Od szczytów zakażeń do centralnego schronienia 7×24. Pod koniec czerwca br. pojawiła się nadzieja, że uda nam się zamknąć CSP. Wkrótce potem nastąpił słynny szczyt „Dancing with Janssen”. Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele niewiadomych związanych z COVID-19 i nie tylko niepewność co do tego wirusa, ale także niepewność wśród pacjentów, którzy zgłaszają się z innymi dolegliwościami, w przypadku których nie można wykluczyć COVID-19 w triażu. Od lekarzy rodzinnych związanych z De LIMES B.V. słyszymy różne dźwięki. Od „najlepiej zorganizowanych” do „to wszystko jest za dużo i nie możemy znieść dodatkowych zmian”. Podobnie jak wiele innych sektorów opieki zdrowotnej, jesteśmy zmęczeni i chcemy odpocząć.
To, w jaki sposób opiekujemy się pacjentami z podejrzeniem COVID-19 w godzinach ANW, jest trudną zagadką. Zagadka, nad którą często pracowaliśmy, aby sprawdzić, czy możemy poprzestać na oddzielnym budynku w Leiderdorp. W tej chwili nasze budynki prawie nie nadają się do oddzielania pacjentów „brudnych” od „czystych”. W lokalizacji Voorhout z sali konsultacyjnej nr 3 można korzystać osobnym wejściem, ale nie ma tam poczekalni (dlatego pacjenci czekają w samochodzie bez nadzoru). W Leiderdorp pacjenci muszą przechodzić prosto przez szpital, co jest sytuacją niepożądaną. Liczba pacjentów z podejrzeniem COVID-19 waha się, ale pozostaje dość stały dopływ 2-4 pacjentów na godzinę wieczorem. Są to pacjenci, dla których lekarz rodzinny musi pracować w chronionym środowisku. Jest to zatem nieporównywalne z praktyką dzienną, w której pacjent z COVID-19 nie jest w nagłych wypadkach może być umówiony na koniec dnia.
Ponieważ musimy pracować w dwóch lokalizacjach w Leiderdorp, a czas między lokalizacjami wymaga stosunkowo długiego czasu, potrzebujemy więcej miejsc niż zwykle. Od poniedziałku do czwartku moglibyśmy to zrekompensować, planując konsultacje ściślej ze sobą, dzięki czemu możemy poradzić sobie z mniejszą liczbą lekarzy pierwszego kontaktu. To jeszcze bardziej zwiększy obciążenie pracą i czy jest to pożądane? Inną opcją jest zwiększenie liczby usług (dwa na lekarza rodzinnego w skali roku). Jeśli liczba zakażeń wzrośnie, przepustowość ponownie spadnie i konieczne będzie ponowne wprowadzenie korekt. W sumie niepewna sytuacja. Wytyczne i konsultacje m.in. pediatrów nie pozwalają na przyjęcie pacjentów pozornie mało podejrzanych (dzieci) na czystym HAP jako standardu. Częściowo ze względu na naszą odpowiedzialność wobec pracowników służby zdrowia i innych pacjentów w poczekalni.
Wydaje się, że istnieje możliwość poprawy w segregacji, która często jest trudna. Za pomocą wideorozmów lub w inny sposób zaangażować lekarza kierującego w potrzebę przedstawienia dzieci, w szczególności w CSP. Może to zmniejszyć ciśnienie. Biorąc to wszystko pod uwagę, w tej chwili nie widzimy żadnych możliwości zaprzestania dodatkowych usług. Ponieważ, podobnie jak w codziennej praktyce, najpierw musimy znaleźć sposób na radzenie sobie z ciągłą obecnością COVID-19. Niezależnie od tego, czy przepływy pacjentów są oddzielone, czy nie, czy jest odzież ochronna, czy nie. Oczywiście jesteśmy również zależni od krajowych wytycznych/porad.
Doskonale zdajemy sobie sprawę, że w czasie, kiedy jest bardzo zajęty, ten dodatkowy wysiłek jest duży. W związku z tym, jeśli to możliwe, wezwiemy obserwatorów i rozdzielimy zaległe przesunięcia proporcjonalnie między Hagros, tak aby ból został rozłożony. Każdy pomysł na inną organizację opieki nad chorymi na COVID-19 jest mile widziany. Zapraszam do zgłaszania swoich pomysłów.
(Aktualizacja – W ostatni weekend regularnie było 5-7 pacjentów na godzinę, a 1 lekarz rodzinny to za mało na CSP. W tej chwili lekarz rodzinny przechodzi z czystego stanowiska w Leiderdorp do CSP. W rezultacie, jest to ogromna zagadka, aby przyjąć wszystkich pacjentów na czas, a wszystkie lokalizacje muszą być wykorzystane w celu rozłożenia obciążenia pracą)