Welkom en afscheid praktijkhouders
01-02-2022 -Door Aster van der Boon – Bestuurssecretariaat
In de vorige nieuwsbrief heeft u een verslag kunnen lezen van de welkomst- en afscheidsbijeenkomst van onze nieuwe artsen en pensionado’s welke op 13 december jl., plaatsvond. Op 12 januari heeft er een dergelijke bijeenkomst plaatsgevonden. Acht nieuwe praktijkartsen en drie pensionado’s waren aanwezig. Onderstaand vindt u een weergave van deze twee gesprekken.
Als eerste vond de welkomstbijeenkomst plaats.
Aanwezig waren Jelle de Gelder, Rosemarie de Jong, Elske Vonk, Mieke Westerbeek, Ariane Nagelkerken, Sabine Vrugte, Kim Groothuis en Roy den Haan. Namens De LIMES waren aanwezig: Renske de Groot, Aster van der Boon en Gerben Welling. De aanwezigen stellen zich voor:
Jelle de Gelder is pas negen maanden huisarts. Hij is gepromoveerd in het LUMC. Hij volgt Margit Smid op die in december 2021 met pensioen is gegaan.
Rosemarie De Jong is opgeleid als huisarts in Utrecht. Drie en een half jaar geleden is ze verhuisd waarna ze waarnemers en Hidha werd bij Huisartsenpraktijk Alkemade. Zij volgt Wim Sleeuw op die eind december met pensioen is gegaan.
Elske Vonk is huisarts bij Gezondheidscentrum Dillenburg. Vanaf 1 januari 2022 heeft zij de praktijk van Hans Van Selm overgenomen.
Mieke Westerbeek is opgeleid in Leiden. Ze heeft drie jaar waargenomen in Noordwijk. Zij volgt Corry Vliet Vlieland op die met pensioen is gegaan.
Ariane Nagelkerken is ook opgeleid in Leiden en per 1 januari 2022 neemt zij de plaats over van Leny Van Klei van Huisartsenpraktijk De Vondel in Leiden. Zij is nu drie jaar huisarts.
Sabine Vrugte is twee jaar geleden afgestudeerd in Leiden. Zij kent Jelle de Gelder van Praktijk Prelude waar ze collega’s waren. Zij neemt de praktijk over van RobertJan Hoogendoorn.
Kim Groothuis is al tien jaar huisarts. Zij heeft gewerkt in Zoeterwoude-Rijndijk en is onlangs gestart in de Stevenshof bij Zaaijer en Hensing. Geert Zaaijer gaat komend jaar met pensioen. Kim neemt zijn plek over.
Roy den Haan is huisarts in Valkenburg samen met Thomas Hazenoot.
Renske de Groot is al 19 jaar werkzaam bij DDDB en Huisartsenposten De LIMES. Zij is financieel medewerker en houdt zich bezig met het huisartsenrooster. Vanaf 1 februari richt zij zich op kwaliteit en roosterzaken.
Aster van der Boon is directiesecretaresse en werkt 13 jaar bij SHR en sinds 2021 bij Huisartsenposten De LIMES. Zij ondersteunt de bestuurder en de Raad van Commissarissen en houdt zich bezig met roosterzaken.
Gerben Welling is nog maar enkele weken bestuurder van De LIMES. Hij wordt per 1 februari a.s. opgevolgd door Gos de Vries. Hij werkt al 40 jaar in de acute zorg. Hij vraagt aan de artsen welke thema’s er bij hen leven.
Mieke is vooral nieuwsgierig naar de toekomst van de huisartsenpost. Gerben zegt dat de organisatie net een jaar geleden gefuseerd is en dat de medewerkers druk bezig zijn om dit verder vorm te geven. Hij zegt dat er goed laagdrempelig contact is met het Alrijne, het LUMC en de VVT organisaties. Deze lijn hoopt hij vast te houden. De zorgvraag blijft toenemen maar er zijn steeds minder mensen die het werk doen. In Leiderdorp is er behoefte aan fatsoenlijke huisvesting. Momenteel worden er tekeningen gemaakt voor de locatie Leiderdorp. De verwachting is dat er pas over drie jaar een nieuw triagecentrum staat. Tot die tijd blijven we te gast bij de kinderpoli. Voorhout is een fijne plek om te werken. Locatie Alphen aan den Rijn wordt momenteel verbouwd.
Gerben zegt dat het gezien het aantal patiënten in ons verzorgingsgebied er voor de avonden en weekenden overdag drie posten moeten zijn. Voor de nachten is dat een ander verhaal. Momenteel worden de gesprekken gevoerd met medewerkers, waarnemers en praktijkhouders. De centrale vraag is hoe men denkt over de nachtzorg en hoe men de toekomst ziet. De veiligheid van patiënten en medewerkers staat bovenaan. De uitkomst ligt open. Over kwaliteit en veiligheid zegt Gerben dat iedere arts met klachten te maken krijgt. Gerben raadt aan om de strijd niet aan te gaan met de klager maar om het gesprek aan te gaan. Verder zegt Gerben dat het BOT-team standaard wordt ingezet. Ook als er sprake is van een calamiteit wordt er goed gekeken waar er precies lering uit getrokken kan worden. Het is belangrijk dat we open staan voor elkaar en voor het niet pluis gevoel.
Gerben vertelt over het flexibel roosteren. De gedachte hierachter is om alle artsen, dus ook de waarnemers mee te nemen in het rooster zodat iedereen zich vooraf kan inschrijven voor diensten. Elske en Mieke vinden niet dat de waarnemers de eerste keus moeten krijgen bij het uitzoeken van diensten. De vervelende diensten blijven dan over voor de praktijkhouders. Binnenkort wordt er een enquête uitgestuurd naar de praktijkhouders en later naar de waarnemers om hun mening hierover op te halen.
Rosemarie geeft aan dat ze het intranet niet prettig vindt. Er worden veel mails gestuurd maar het is lastig om de meest actuele informatie te achterhalen. Gerben zegt dat eraan gewerkt wordt om de informatievoorziening te verbeteren. Er wordt veel gecommuniceerd via de nieuwsbrief. Verder zegt Gerben dat het belangrijk is om zaken die opvallen te melden. Dit kan o.a. bij de medisch managers.
Gerben dankt alle aanwezigen voor hun komst en hij wenst allen veel succes bij de nieuwe stap die zij hebben gezet. 
De bijeenkomst werd vervolgd door een gesprek met de pensionado’s.
Aanwezig waren Leny Van Klei, Wim Sleeuw en Abel Boels.
Leny van Kleij is een week geleden gestopt als praktijkarts. Zij is nog wel huisarts bij Issoria Hospice en zij is SCEN-arts.
Wim Sleeuw is oud bestuurder van de dokterspost. Hij vond dit een enerverende tijd. Wim is negen dagen geleden gestopt als praktijkhouder. Hij heeft nog steeds een vakantiegevoel. Wim is ook SCEN-arts en hij is bestuurder van een kleine hospice in zijn dorp.
Abel Boels heeft ook een vakantiegevoel. Een van de redenen dat hij gestopt is als huisarts is dat hij last heeft van achteruitgang van zijn gezichtsvermogen. Hij was van plan om nog als waarnemer te werken maar dat is om deze reden niet mogelijk.
Gerben vraagt hoe de pensionado’s terugkijken op hun leven als arts. Abel zegt dat er ongelofelijk veel veranderd is. In het begin werkte hij alleen met een assistente en tegenwoordig werkt hij met zeven huisartsen, zes assistentes en een aantal praktijkondersteuners. Hij vindt dat er betere huisartsenzorg geleverd wordt dan 30 jaar geleden. Het contact met de patiënt is hetzelfde gebleven en dat is wat hij altijd het leukste vond.
Leny weet niet of ze weer huisarts zou zijn geworden. Ze heeft heel lang op de SEH gewerkt, dat vond ze ook geweldig. Toen ze kinderen kreeg heeft ze ervoor gekozen om huisarts te worden. Dienst doen vond ze prettig omdat ze dat niet vanuit huis hoefde te doen. Abel herinnert zich ook nog de tijd zonder mobiele telefoon toen zijn echtgenote thuis de achterwacht was. Hij had een semafoon en verzamelde altijd kwartjes om tijdens zijn visites naar huis te kunnen bellen.
De vrouw van Wim was de achterwacht in het weekend en Wim deed de boodschappen.
Wim vond het verschrikkelijk om naar de HAP te gaan maar toen hij eenmaal op de post was vond hij het gezellig. Abel vond het prettig dat de frequentie van dienstdoen afnam met de komst van de huisartsenpost. Hij kan zich nog een dienst herinneren tijdens een show van Henny Huisman en dat de telefoon er toen uitlag. Gerben herkent dit en zegt dat dit fenomeen een naam kreeg nl. het “Henny Huisman effect” en dat hier veel van geleerd is. Wim vindt de professionalisering in de loop der jaren geweldig. Zijn grote ideaal, dat de huisarts samen met de ambulancezorg de functie van poortwachter heeft in de spoedzorg is nog steeds niet gerealiseerd. Gerben zegt dat er samen gewerkt wordt met het zorg coördinatiecentrum, daar werkt ook een centralist van de ambulance zorg. Wim zegt dat de huisartsen veel te bieden hebben in de spoedzorg, het aandeel is beperkt maar de rol blijft belangrijk.
Abel vindt de belasting van de diensten voor de praktijkhouder te hoog. Hij kreeg per jaar ongeveer 35 diensten en dat vindt hij teveel. Zijn nachtdiensten raakte hij met moeite kwijt.
Leny vindt het belangrijk dat er spoedzorg geleverd wordt en dat je niet de mensen bedient die overdag geen zin hebben om naar de dokter te gaan. Zij vindt dat in de dagpraktijk de beste zorg geleverd moet worden. Wim geeft een compliment aan de triagisten die steeds beter weten welke patiënten er naar de post moeten komen. Zij kennen de patiënt niet en alsnog kunnen zij goed onderscheid maken tussen spoed en minder spoed.
Abel beaamt dit, hij heeft toen zijn doktersassistente in quarantaine moest zelf de telefoon opgenomen. Dit was een eyeopener voor hem. Hij was onder de indruk van de skills van zijn assistente.
Gerben dankt Leny, Wim en Abel voor hun deelname en hun verhalen. Hij wenst hun een hele fijne tijd toe en hoopt hen ergens nog eens tegen te komen.