Casusbeschrijving

14-04-2022 -

door Ulf Arndt – medisch manager Leiderdorp en Marry Witteman casemanager

Een 57-jarige man laat zijn partner op een donderdagavond bellen naar de huisartsenpost. Meneer is benauwd en wijt dit samen met zijn partner aan zijn alcoholgebruik van de afgelopen dagen en aan COPD. Meneer heeft overgegeven. In een uitgebreid telefoongesprek wordt summier door de partner gemeld dat zijn ontlasting pikzwart is. De triagist noteert dit in het waarneembericht en kiest als ingangsklacht dyspnoe/benauwdheid. De triage komt uit op U4 en patiënt krijgt een afspraak op de CSP over 40 minuten.

Aangekomen bij de CSP verricht de doktersassistente de metingen/controles en een coronatest wordt afgenomen. Vervolgens wordt de dyspnoe/benauwdheid toegeschreven aan de luchtwegen en wordt er een vangnet gegeven. De volgende ochtend doet meneer een beroep op de RAV. Nadat patiënt gezien is door RAV wordt besloten de man thuis te laten en wordt hij overgedragen aan de eigen huisarts. Later op de dag verslechtert de situatie verder en wordt de patiënt alsnog door de RAV vervoerd naar het ziekenhuis. De volgende dag belt de IC dat meneer is overleden. Doodsoorzaak een maagbloeding. De Regionale Onderzoekscommissie heeft deze casus onderzocht. Wat kunnen we hiervan leren?  

BLIJF ALERT
NTS: de ingangsklacht is geen (differentiaal) diagnose. Het bepaalt de urgentie. Een aanvullend voorbeeld is een recente VIM-melding: een bloedende hoofdwond na een trauma moet meteen geholpen worden. Dat gebeurt correct conform de urgentie van de NTS-triage. Dat patiënt een bloedverdunner gebruikt wordt niet in het geheel meegenomen en patiënt blijkt een aantal dagen later een subduraal hematoom te hebben. Ook hier lijkt de ingangsklacht alles te overheersen, terwijl het slechts de urgentie van handelen bepaalt.

In beide voorbeelden bleek dat er snel werd gehandeld en er oog was voor de patiënt maar dat 1 aspect/klacht wordt aangepakt en genoteerd. De andere zaken (overgeven en zwarte ontlasting of in het andere geval het gebruik van een bloedverdunner) worden niet benoemd in het onderzoek en differentiaal diagnose. Afvinken van de klachten en verslaglegging helpt bij het aanbrengen van structuur en het diagnostisch denken. Door het te noteren zie je vaak: Hé hier klopt iets niet en dat genereert nog meer zorgvuldigheid.

Een overpeinzing:

Zou het iets te maken kunnen hebben met de gangbare aanpak van de huisarts in deze tijd: 1 klacht per consult? Natuurlijk doet de huisartsenpost aan acute/spoedeisende zorg en zijn gerichte vragen dus passend in die context. Maar je moet wel alle genoemde/geobserveerde klachten beoordelen en van een plan voorzien.

Terug naar overzicht